ئاتا-ئانىلار بالىلىرىدا قورقۇنچاقلىق پسىخىكىسىنى بايقىغان ۋاقىتتا، ئۇلارغا سەمىمىيلىك بىلەن تەسەللىي بېرىشى، دەل ۋاقتىدا پىكىر ئالماشتۇرۇپ، ئۇلارنىڭ نېمىدىن قورقىدىغانلىقىنى ئېنىقلىۋالغاندىن كىيىن، بالا قورقىدىغان ئاشۇ نەرسىگە قارىتا ئىلمىيلىك بىلەن چۈشەندۈرۈش ئېلىپ بېرىشى  كېرەك.
سوئال:   بالىلار ھەر قانداق كىچىك ھايۋاننى كۆرسىلا قورقىدۇ، بۇنىڭ سەۋەبى زادى نېمە؟
جاۋاب: بالىنىڭ قورقۇنچاق بولۇپ قېلىشىغا ئاساسلىقى ئائىلە مۇھىتى ۋە ئاتا-ئانىنىڭ تەربىيە ئۇسۇلى كۆپرەك تەسىر كۆرسىتىدۇ، مەسىلەن، ئاتا-ئانىلارنىڭ بالىغا ھەددىدىن زىيادە ئامراقلىق قىلىشى، ھەممە ئىشتا بالىغا چاپان يېپىشى قاتارلىقلار بالىنىڭ روھىي جەھەتتىن چېنىقىش پۇرسىتىنى ئاجىزلاشتۇرۇۋېتىدۇ؛ ئاتا-ئانىلارنىڭ بالىلىرىنىڭ پائالىيىتىنى چەكلەپ قويۇشى، بالىنى سىرتقا يالغۇز چىقارماسلىقى، بالىلىرىنىڭ تەڭتۇشلىرى بىلەن ئالاقە قىلىشىنى چەكلىشى قاتارلىقلار بالىلارنىڭ باشقىلار بىلەن ئالاقىلىشىش ئىقتىدارىنى زور دەرىجىدە توسقۇنلۇققا ئۇچرىتىدۇ؛ بەزىبىر ئاتا-ئانىلارنىڭ باشقۇرۇشى قاتتىق بولۇپ كەتسە، بالىلاردا كۈن بويى ئېھتىيات قىلىش، دەككە-دۈككىدە بولۇش، ئالاقزادە بولۇش پىسخىكىسىنى شەكىللەندۈرۈپ قويىدۇ. قورقۇنچاقلىق بالىلارنىڭ ساغلام ئۆسۈپ يېتىلىشى ۋە ئەتراپلىق تەرەققىي قىلىشىغا ئىنتايىن پايدىسىز. شۇڭلاشقا، ئاتا-ئانىلار تەربىيە بېرىش ئۇسۇلىنى توغرىلىشى، بالىغا ئىلمىي، توغرا بولغان تەربىيە بېرىش ئۇسۇلىنى قوللىنىپ، بالىدىكى قورقۇنچاقلىق خاراكتېرىنى ئۆزگەرتىشىگە ياردەم بېرىپ، بالىنى مۇستەقىل، قەيسەر خاراكتېرغا ئىگە قىلىشى كېرەك.